Melankolik halden nasıl kurtulacağım bilmiyorum.Her şey mi hüzünlü gelir kardeşim.Nereye baksam acı fışkırıyor sanki.Haha! bunu deyince aklıma Ata Demirerin gösterisi geldi."Üzerimde gereksiz bir acı" 
Aynı bu haldeyim.Ne yapsam ne etsem de kurtulsam bu halden.Böyleyken insan hep bir şeyler yazmak istiyor.Bu halimin bir ürünü olarak ufak bir şiir denemesi yaptım bakalım nasıl olmuş.
Bendeki Sen
Sendin benim sevdiğim,sendin
Bir başkası değil.
Her defasında bir başkasını anlatsamda,
İçimdeki seni anlatıyordum sana.
Sendin bendeki.
Sanaydı serzenişlerim,sanaydı
Belki farkındaydın,belki değildin.
İncitmek mi istemezsin beni,
Anlamadım ki...
Bütün gece seni sana anlattım,
Ama sen bilmiyordun.
Her zamanki gibi,
Bütün masum güzelliğinle,
Beni dinliyordun.
Sanki ellerimle bütün kapıları kapattım.
Belki baştan kapalıydılar,
Ben açık sanıyordum sadece.
Yüreğimin bir köşesine saklanmışsın,
Bulamıyorum seni...
Sendin benim sevdiğim,sendin
Bir başkası değil.
Her defasında bir başkasını anlatsamda,
İçimdeki seni anlatıyordum sana.
Sendin bendeki.
Sanaydı serzenişlerim,sanaydı
Belki farkındaydın,belki değildin.
İncitmek mi istemezsin beni,
Anlamadım ki...
Bütün gece seni sana anlattım,
Ama sen bilmiyordun.
Her zamanki gibi,
Bütün masum güzelliğinle,
Beni dinliyordun.
Sanki ellerimle bütün kapıları kapattım.
Belki baştan kapalıydılar,
Ben açık sanıyordum sadece.
Yüreğimin bir köşesine saklanmışsın,
Bulamıyorum seni...
Nasıl bir şiirse artık bende anlayamadım.Böyle tuhaf bir şey çıktı işte.
0 yorum:
Yorum Gönder